Afscheid van Willy Warson

De ondernemer die stiekem ook mensen in moeilijkheden hielp.

Als jongeman wist ondernemer Willy Warson al wat zaken doen was. Speciaal voor zijn leerkracht ging hij mee onderhandelen bij de aankoop van een schoolbusje. Hij zou de stichter worden van het succesvolle Limburgse bedrijf Warsco. Tussendoor hielp hij, zonder dat anderen het wisten, mensen in moeilijkheden.

Willy was de jongste zoon in een kroostrijk gezin van een diepgelovige moeder, een bourgondische vader, vijf zonen en drie dochters in Lanaken. De kinderen hielpen al vroeg mee in het bouwbedrijf, maar Willy trok eerst naar de school van de Kruisheren in Maaseik voor zijn opleiding. Daar viel hij op door zijn ondernemingszin en zijn manier van aanpakken. Zo had pater Jurgens een busje nodig voor de verplaatsingen die hij met zijn leerlingen moest doen. Willy kende wel wat van auto’s dankzij het bouwbedrijf van zijn ouders. En dus ging hij enthousiast mee om de pater te begeleiden bij de aankoop. Even later had de school een eigen busje voor het leerlingenvervoer. Tijdens de speeltijd deed bijna iedereen aan volleybal, zelfs de paters in hun pij sprongen mee voor een van de zes netten. Daar ontstond Willy’s liefde voor volleybal. Later werd hij dan ook een van de drijvende krachten van Volleybal Volharding Eisden.

“Papa importeerde ze vanuit Duitsland vanaf het midden van de jaren zeventig. Het werd een gigantisch succes. Maar waarom zou hij blijven importeren als hij ze ook zelf kon maken?”
Zonen Marc en Steven

Willy ging eerst verder studeren: een opleiding met wiskunde, fysica en economie. Dat maakte nog meer de ondernemer in hem wakker. Toen hij klaar was met zijn studies had iedereen in het gezin al een plaats gevonden in het ouderlijke bouwbedrijf. “Papa is uiteindelijk begonnen met de verkoop van werktuigen”, zeggen zonen Marc en Steven. “Hij kende machines, zoals boren en pikeurs, dankzij de zaak. Met het nieuwste materiaal trok hij naar werven, waar hij begin jaren zeventig regelmatig arbeiders aan de slag zag met hamer en bijtel. Hij vroeg of ze een pikeur wilden gebruiken en kon zo al snel een hoop werktuigen verkopen.”

Spoorwegen

Vele arbeiders zaten zelfs in de herfst en winter buiten hun boterhammen op te eten. In Duitsland bestonden toen al werfcontainers, waar het werkvolk op adem kon komen. Willy kreeg het idee om werfcontainers in ons land aan te bieden. “Papa importeerde ze vanuit Duitsland vanaf het midden van de jaren zeventig. Het werd een gigantisch succes. Maar waarom zou hij blijven importeren als hij ze ook zelf kon maken? De rest is een boeiend stukje Limburgse bedrijfsgeschiedenis. Het bedrijf Warsco was geboren. Op een afgelegen stukje bedrijventerrein in Zutendaal is het allemaal begonnen. Veel budget was er nog niet, maar het bedrijf groeide bijzonder snel. Voortaan werd er niet meer gesproken van containers, wel van mobiele units. Er werden exemplaren afgeleverd met keukentjes, sanitair, verwarming en alle nodige comfort.”

De Belgische spoorwegmaatschappij werd een belangrijke klant. Spoorwegarbeiders moesten soms dagenlang werken op afgelegen locaties. Er moest telkens naar een hotel in de buurt gezocht worden, dat vaak te klein was om een hele werkploeg te laten logeren. “Warsco ontwikkelde units die op treinen passen. De spoorwegmaatschappij gebruikt de mobiele werftreinen met slaapplekken en sanitair comfort tegenwoordig nog steeds. Het ging zo hard dat we tot duizend units per jaar produceerden.”

Krak in onderhandelen

In 2008 werd grond bijgekocht in Genk, pal naast Ford. Warsco bleef maar groeien. “Papa nam risico’s en hij durfde te ondernemen. Hij was een van de eersten die hier in de jaren tachtig op een computer van Apple werkte. Daar kon je met een computermuis immers tekeningen mee maken, wat heel handig was als je mobiele units wilde ontwerpen. Andere ondernemers lachten: wie gebruikt er nu een computer met een muis? Daarnaast had hij ook als een van de eerste bedrijfleiders een telefoon in de wagen. Zijn kofferbak stak halfvol met de techniek. Maar hij kon zijn dagen efficiënt indelen en iedereen kon hem bereiken om zaken te doen. Welke andere ondernemer had destijds die troef? Alhoewel hij vaak pionier was en koos voor degelijk materiaal, draaide hij toch de euro’s om. Hij was een krak in het onderhandelen. Als er iets werd aangekocht, ging hij altijd mee. Niet zelden ging er flink wat van de prijs af. Wel was hij goudeerlijk, misschien door de diepgelovige opvoeding van zijn moeder.”

Volleybal

Door de jaren heen kwamen zonen Marc en Steven mee aan boord. Marc specialiseerde zich in de activiteiten van Warsco zelf. Steven legde zich toe op de ontwikkeling van werktuigen om te hijsen en te tillen onder de naam Bomaco. Papa was bekommerd om de twee bedrijven. Op het laatst heeft hij vooral Bomaco mee uitgebouwd met Steven. Warsco groeide intussen naar 10,5 hectare op de site in Genk. Er kwam een filiaal bij in Nederland en in de regio Gent.

Zijn liefde voor volleybal borrelde tijdens zijn ondernemerscarrière weer op. Hij steunde de volleybalclub van zijn zonen en werd een drijvende kracht van Kampioen Volharding Eisden. “Hij was niet alleen de hoofdsponsor, hij bracht ook vele sponsors aan bij de club. De spelers scoorden op het terrein, maar Willy maakte het financieel allemaal mogelijk. Hij bracht de club naar een hoog niveau en de kampioentitel.”

Tegenslag

Hoezeer hij ook kon onderhandelen en budgetten kritisch tegen het licht hield, met onrecht had hij het altijd bijzonder lastig. “Waren er mensen die echt tegenslag hadden in het leven? Dan kon hij gul zijn, maar wel stiekem. Hij heeft sommige personen in nood hulp toegestopt om er weer bovenop te komen. Niemand moest het weten, maar hij heeft voor enkele gezinnen wel een belangrijk verschil gemaakt.”

Afgelopen maand is hij onverwacht ziek geworden. De diagnose was amper gesteld of dokters konden hem nog weinig hoop geven. Niemand had het zien aankomen. Dat zijn familiebedrijven vandaag worden verder gezet was zijn belangrijkste wens, liefst over generaties heen. “En nu is het aan jullie”, zei hij letterlijk. “Hij vertrouwde dat we verder konden.” Dat hebben zijn zonen en kleinkinderen beloofd. Ze doen het met dezelfde passie en gedrevenheid. Het ondernemingstalent van Willy heeft veel in gang gezet. Zijn ondernemingen groeien nog steeds. Er zijn volop plannen. Stiekem heeft hij ook voor wat extra warmte en liefdadigheid gezorgd.
Typisch toch voor die Limburgse ondernemers?